Πέρασαν σχεδόν 12 χρόνια από εκείνο το εταιρικό ταξίδι στην Κούβα.

Όταν βγήκαμε από το αεροδρόμιο – μετά από κανα τρίωρο διατυπώσεων και ελέγχων – βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα από τα πολλά μπερδέματα που σταθερά συνέβαιναν. Ένα ταξί, μας σταμάτησε και μας είπε ότι οι βαλίτσες μας έχουν φορτωθεί σε άλλο πούλμαν. Έπρεπε να κατέβουμε και να περιμένουμε να έλθει εκείνο να μας πάρει.

Κατεβήκαμε να κινηθούμε λίγο στην δροσιά της υπαίθρου, τώρα που νύχτωνε και έσβηνε η ζεστή ημέρα του Μαρτίου. Τότε κάπνιζα και έβγαλα να στρίψω ένα τσιγάρο. Έκανα ένα και για τον Ραούλ, τον οδηγό μας , ένα νέο παιδί, που κοίταζε με περιέργεια το χαρτάκι γλυκόριζας που έστριβα. Φοιτητής, όπως σχεδόν όλοι οι νέοι στην Κούβα, μίλαγε καλά αγγλικά.
– «Ξέρω ότι έχετε πρόβλημα με την Ολυμπιάδα και μπορεί να μην μπορέσετε να την κάνετε»
– «Μπα, μην δίνεις σημασία» του είπα.
– «Ναι, ξέρω» μου λέει. « Πολιτικές πιέσεις για να έχουν τον έλεγχο οι Αμερικάνοι»
Τον κοίταξα παραξενεμένος για τον τρόπο που έβαλε τους Αμερικανούς στη συζήτηση. (Βέβαια, τώρα, που ξέρω ότι το σκάνδαλο Siemens ξεκίνησε από την καταγγελία της αμερικάνικης εταιρίας που έχασε το διαγωνισμό για την ασφάλεια των ολυμπιακών αγώνων από το C4I, θα αντιμετώπιζα διαφορετικά τα λόγια του).

Καθώς δεν είπα τίποτα μου διευκρίνισε: « είναι η παγκοσμιοποίηση» (χρησιμοποίησε τον όρο “Globalisation” που ήταν νεόκοπος τότε σε σχέση με το “Mondialisation” που ήταν του συρμού).

«Άκου, Ραούλ» του είπα, « η παγκοσμιοποίηση μπορεί να μην είναι το καλύτερο, αλλά θα προχωρήσει. Τα τείχη έπεσαν, είμαστε σε ενιαίο κόσμο, η τεχνολογία και η πληροφόρηση είναι με το μέρος της. Δεν μπορούμε να είμαστε συνεχώς αρνητικοί. Δες και τα θετικά: παλιά μεγαλώναμε απομονωμένοι, μονομερείς. Σήμερα, τα παιδιά μας ξέρουν πως έχουν τις ίδιες σκέψεις και τα ίδια προβλήματα με τα παιδιά σε όλο τον κόσμο. Και αυτό είναι καλό».

– «Ναι!», με διέκοψε, « ξέρουν ότι έχουν τα ίδια προβλήματα, και αυτό είναι καλό! Να σε ρωτήσω, όμως: επιτρέπει η παγκοσμιοποίηση για τα ΙΔΙΑ προβλήματα να δίνονται ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ λύσεις;»

Το σπίρτο μου έκαψε το χέρι, καθώς έμεινα για λίγο άναυδος. Ένας οδηγός πούλμαν στην Κούβα κάνει τις σωστές ερωτήσεις.
Και συνέχισε με τις σωστές απαντήσεις:
«Κοίταξε γύρω σου τη φύση. Τα φυτά, τα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα, αντιμετωπίζουν παρόμοιες συνθήκες, έχουν, θα λέγαμε, τα ίδια προβλήματα. Όμως, το καθένα δίνει διαφορετικές λύσεις. Άλλες είναι κακές και χάνονται, άλλες είναι καλές και κυριαρχούν και άλλες είναι απλώς αποδεκτές και δίνουν την ομορφιά του κόσμου με την ποικιλία τους, συμβάλλοντας στην διαιώνισή του, καθώς μόνο όταν υπάρχει ποικιλία διατηρείται η ζωή.
Η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει τις ίδιες ακριβώς λύσεις σε όλα τα διαφορετικά σημεία του πλανήτη – ανεξαρτήτως συνθηκών – και σκοτώνει την εξέλιξη.
Δεν είναι καν οι καλύτερες λύσεις, είναι απλώς αυτές που τους βολεύουν…..»

Τα μάτια του σπίθιζαν από διάθεση για ζωή. Είχα καιρό να δω τέτοιο βλέμμα.
Πίσω στην Ελλάδα του οργίου με το χρηματιστήριο, της ολυμπιάδας των 12 δις και της ατέλειωτης σπατάλης –σαν σε απόγνωση- έβλεπα μόνο θολά βλέμματα απληστίας, κυνηγιού της απόλαυσης και εξαγοράς συνειδήσεων από αρπακτικά χωρίς αρχές…..

Άναψα το τσιγάρο και σήκωσα τα μάτια ψάχνοντας κάποιο γνώριμο αστέρι στον ουρανό κάτω από τον τροπικό του καρκίνου.

Στην Κούβα βλέπεις πολλά αστέρια στον ουρανό γιατί υπάρχει σκοτάδι – σε αντίθεση με την “υπερ-φωτισμένη” Ευρώπη.

Είδα τον Περσέα με όλα του τα αστέρια- ακόμα και τα πιο αχνά – στην αιώνια παγωμένη κίνηση του προς την αγαπημένη του Κασσιόπη, την αλυσοδεμένη βασίλισσα των ουρανών.

«Έχεις δίκιο Ραούλ» του είπα, «κάποια μέρα θα το πληρώσουμε αυτό. Όλοι μας………»