Στραβόξυλο γεννήθηκα, στραβόξυλο και θα πεθάνω αγαπημένοι μου.
Από Μαίο μήνα, που το βλέπω να μου έρχεται ψάχνω μέρος να κρυφτώ… Την Αλάσκα ας πούμε.
Ξεκινάνε όλα τα κακά ρε πουλάκι μου, λαμπερός καυτός ήλιος, αντιηλιακά με άρωμα καρπούζι να σε κυνηγάν’ οι μέλισσες, πορτοκαλί-απ’τα σολάριουμ-γκόμενες, βρώμα μασχάλης στο μετρό, μύκητες, ιδρωμένα κορμιά, λευκότερο κονσίλερ γύρω από το μάτι, λαδωμένα μαλλιά και το χειρότερο…κατσαρίδες!
Καλώς ήρθατε στο καλοκαίρι στην Ελλάδα.
LGBT. LGBTQIA. ΛΟΑΤ. ΛΟΑΤΚΙ.
Αν για σένα τα παραπάνω είναι απλά γράμματα πεταμένα σε τυχαία σειρά, καταρχάς, κρίμα.
Κατά δεύτερον -νταξ, δεν πειράζει- γκουγκλ ιτ, πριν συνεχίσεις να διαβάζεις.
Το γκούγκλαρες; Οκέι; Τέλεια. Συνεχίζω.
Γιατροί φίλε. Αυτή η μάστιγα. Στο κείμενο αυτό θα σας μιλήσω για αυτά τα άτομα που αποφάσισαν να σώζουν ζωές και για μένα που αισθάνομαι πως απλά μου την απειλούν. Θα σας εκμυστηρευτώ λεπτομέρειες της ρημάδας της αρρωστοφοβίας μου, έτσι για τη λύτρωση. Όσοι εκεί έξω φοβάστε, μην ανησυχείτε, ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΜΟΝΟΙ.
Νομίζεις ότι πρέπει να σου βγάλω το καπέλο;
Ότι έχεις προβλέψει τα πάντα και δεν χάνεις ποτέ;
Ακόμα κι όταν ανίκανοι σαν τον Ντέιβιντ τα κάνουν σαλάτα;
SUPER RANDOM 
Recent Comments