«Aλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων—»
Μπορούμε κάλλιστα να φαντασθούμε
πως θ’ αδιαφόρησαν παντάπασι στην Σπάρτη
για την επιγραφήν αυτή.

Δεν ήταν και το καλύτερο παιδί ο Αλέξανδρος, αλλά στις στάχτες των αρχαίων τυραννικών αυτοκρατοριών που γκρέμισε, γεννήθηκε ένας νέος – «παγκοσμιοποιημένος» κόσμος,- ένα χωνευτήρι λαών, γνώσεων, μύθων, φιλοσοφιών, θρησκειών, ηθών και εθίμων που καθόρισε όλα όσα ακόμα και σήμερα μας απασχολούν.
Έφεσος, Αντιόχεια, Ταρσός, Τύρος, Αλεξάνδρεια άφησαν πίσω την παρηκμασμένη Σπάρτη και την αντίπαλο Αθήνα που παρέμειναν στο δικό τους κλειστό κόσμο, φορές περιγελώντας τους νέους λαούς με τα σπαστά Ελληνικά τους, που πήραν τη σκυτάλη της εξέλιξης.

Κι αν δυσκολεύεσαι να το φανταστείς, απλά κοίτα τις ανησυχίες των σημερινών Ευρωπαίων. Έχουν κατακτήσει έναν πολιτισμό, λένε, και πρέπει να τον υπερασπιστούν από τους μετανάστες που τον επιβουλεύονται.

Βέβαια! Η Ευρώπη είναι πολύ μπροστά!
Έδωσε τόσα και τόσα στις τέχνες, στη φιλοσοφία και στις επιστήμες.

Ταυτόχρονα, όμως…
Αλυσόδεσε και αιματοκύλισε- μαζί με το παιδί της στην άλλη μεριά του Ατλαντικού – όλη την γη, για να ρουφήξει το κέρδος. Μετέτρεψε σε γκέτο σκλάβων μια ολόκληρη Αφρική, εκπόρνευσε και εκμεταλλεύτηκε όλη τη νότια και ανατολική Ασία, φύτεψε ματωμένες δικτατορίες στην Λατινική Αμερική, αφού πριν δεν είχε αφήσει πέτρα πάνω στην πέτρα από τον πολιτισμό των ιθαγενών, όπως άλλωστε έκανε και στην Αυστραλία. Έζωσε με αγωγούς πετρελαίου τη Μέση Ανατολή και καθυστέρησε όλη την εξέλιξη κρατώντας τους πάντες εξαρτημένους ενεργειακά από το πετρέλαιο, όταν οι φυσικές πηγές ενέργειας μας πλημμυρίζουν, έφθασε να δημιουργεί πρόβλημα πόσιμου νερού σε έναν πλανήτη του οποίου το 80% είναι νερό και εκμεταλλεύεται και τον αέρα που αναπνέουμε.

Δέσμευσε το μυαλό και την ψυχή των ανθρώπων με τρεις αδελφές θρησκείες : Ιουδαϊσμό, Χριστιανισμό και Ισλαμισμό, που έχουν τα ίδια ιερά βιβλία και τηρούν την ίδια στάση απέναντι στον «αμαρτωλό και δούλο του θεού» άνθρωπο. Συντηρεί την σύγκρουσή τους από τις Σταυροφορίες μέχρι σήμερα. Ενδιάμεσα εμφανίζει και άλλους μπαμπούλες, όπως το φασισμό και το Ναζισμό από την μια και τον Κομμουνισμό από την άλλη, ώστε να συνεχίζεται το κυνήγι των μαγισσών και ο φόβος να φυλάει τα έρημα….

A βεβαιότατα «πλην Λακεδαιμονίων».
Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται.

Στο λίγο διάστημα που θόλωσε το τοπίο από την σκόνη που σήκωσε η πτώση του τείχους και του «παραπετάσματος», νέοι λαοί βρήκαν την ευκαιρία να βγουν στο προσκήνιο. Αποδεσμεύτηκαν από το πετρέλαιο, έκαναν δική τους τράπεζα, δεν έχουν καμία από τις τρεις θρησκείες, ούτε κολλάνε σε αριστερό – δεξιές ιδεολογίες. Πήραν την μπάλα της ανάπτυξης, έχετε δει πώς είναι η Σαγκάη, η Σεούλ, το Μουμπάι, η Κουάλα Λουμπουρ; Καλύτερες; Δεν νομίζω! Με τραγικά προβλήματα; Βεβαιότατα!

Όμως, αν μεγάλωσες βλέποντας τον χάρτη να έχει κέντρο την Ευρώπη ή την Βόρειο Αμερική και όλος ο υπόλοιπος κόσμος να είναι ένα θολό τοπίο, ξέχνα το.
Τώρα το κέντρο είναι κάπου μεταξύ Ινδίας, Κίνας, Κορέας, Νέας Ζηλανδίας και Βραζιλίας.

Και η Ευρώπη είναι μια σκοτεινή ήπειρος σε μια μουχλιασμένη γωνιά του χάρτη, που ανησυχεί για τα παλιά και τετριμμένα. Μπορεί ακόμα να είναι επικίνδυνη σαν το πληγωμένο θηρίο, αλλά…
«Πύργοι πέφτουν
Ιερουσαλήμ Αθήνα Αλεξάντρεια
Βιέννη Λόντρα
Ανύπαρχτες»

Όλα αυτά μοιάζουν τρομαχτικά, δεν θέλουμε τις ανατροπές. Στο κάτω κάτω, παρά τα αρνητικά, η Ευρώπη κράτησε τα σκήπτρα του πνεύματος για αιώνες, έδωσε τόσα στον πολιτισμό. Τι να μας πουν οι «αναπτυσσόμενες αγορές» ;

Μάλλον ό,τι και στην Σπάρτη που κρατήθηκε έξω από τη μεγάλη εκστρατεία που γέννησε έναν νέο κόσμο …
…ώς μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ώς τους Ινδούς.

Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!