-Δεν μου είπατε, τελικά: θεωρείτε ότι το Aleister Crowley είναι όνομα ήρωα του Game of Thrones;
-Δεν σας κατανοώ, απάντησα – διατηρώντας αυτόν τον πληθυντικό της ευγενείας που χρησιμοποιεί και με εκνευρίζει, καθώς μου θυμίζει ξεπεσμένο κόμη- εγώ σας ζήτησα μια διευκρίνιση: Σας ανέφερα ότι η σύγκρουση Δύσης – Ισλάμ και το ρεύμα των μεταναστών μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο. Μου απαντήσατε ότι όλο αυτό δεν είναι πραγματικό. Τι εννοείτε; Αυτό θέλω να μάθω!

– Α!, με συγχωρείτε αγαπητέ μου, υπομονή! Ακριβώς γι’ αυτό έκανα την ερώτηση: ένα πρώτο πράγμα που πρέπει να καταλάβετε είναι ότι δεν αρκούν οι οικονομικές , πολιτικές, θρησκευτικές και ιδεολογικές συγκρούσεις για να ξεσπάσει ένας πόλεμος. Πρέπει, ταυτόχρονα, να έχει επικρατήσει μια μεγάλη σύγχιση στα μυαλά των ανθρώπων. Μια σύγχιση που θα τους εμποδίσει να πάρουν τις τύχες τους στα δικά τους χέρια, να κάνουν το σωστό. Μια σύγχιση που θα τους κάνει να αποδεχτούν ένα «πεπρωμένο» που τους σερβίρουν σαν αναπόφευκτο

– Μάλιστα! “Confusion will be my epitaph!” … Ψιθύρισα κουνώντας το κεφάλι.
– Ακριβώς!.. “The fate of all mankind I see, is in the hands of fools…”, χαίρομαι που το κατανοείτε.

Ένας ικανοποιητικός βαθμός αμορφωσιάς, μαζί με ελλιπή πληροφόρηση, συνοδευόμενη με δήθεν αναλύσεις – που στην πραγματικότητα μπερδεύουν περισσότερο – είναι η βάση της συνταγής. Μπαίνει η συνωμοσιολογία για καρύκευμα και η πεποίθηση του «εγώ τα ξέρω όλα, τι να μου πουν οι ειδικοί;» ως αλατοπίπερο…. και ιδού! Έχετε ένα κόσμο σε πλήρη σύγχιση
– Και, αν κατάλαβα καλά, πιστεύετε ότι αυτό δεν έχει συμβεί σήμερα!
– Παρά τις έντονες προσπάθειες που γίνονται για να εξαπλωθεί η σύγχιση…. Όχι, δεν έχει συμβεί! Υπάρχουν πολλοί ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι, που σκέφτονται και ενεργούν σωστά! Πολλά νέα παιδιά που με ένα απλό τρόπο κάνουν το σωστό!
– Ε, ναι… βοηθάει και το διαδίκτυο, η διάχυση των πληροφοριών… είπα, με κάποιο δισταγμό.

– Σήκωσε το βλέμμα του ψηλά σε ένδειξη απογοήτευσης: ελάτε! ελάτε! Είστε έξυπνος άνθρωπος! Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει! Ξέρετε ότι ο ταχυδακτυλουργός πρέπει να εκτελεί τα κόλπα του μπροστά στο κοινό. Όσο μεγαλύτερο το κοινό, τόσο πιο επιτυχής η ψευδαίσθηση. Το διαδίκτυο είναι η αυλή των θαυμάτων! Αν η μυστική αστυνομία του Τσάρου, ή ο Γκαίμπελς, ή ο Μακάρθυ, είχαν στα χέρια τους ένα τέτοιο σκηνικό, θα ήταν πανευτυχείς.
Δείτε πώς χειρίζονται τις επιθέσεις των τζιχαντιστών: σαν μπαμπούλα. Κανείς δεν φαίνεται ικανός να σταθεί με ψυχραιμία πάνω στις αξίες που κατακτήθηκαν με τόσο κόπο και να σταματήσει τον φανατισμό. Είναι πιο εύκολο να κατηγορήσεις αυτόν που πυροδοτεί το κακό, που τραβάει την σκανδάλη, παρά αυτόν που το δημιουργεί και το θρέφει. Και με ένα je suis που φτάνει αστραπιαία από τη μια άκρη του κόσμου στην άλλη, έχουν γίνει οι περισσότεροι όχλος – χωρίς καν να βγουν από το σπίτι τους – και είναι έτοιμοι να πιστέψουν ό,τι τους σερβίρουν.

– Δεν το παρεξηγώ, πάντως, απάντησα. Εσείς μπορεί να λέτε ότι το χειρίζονται σαν μπαμπούλα, αλλά εμένα μου φαίνεται φυσικό να κατηγορούν τους φανατικούς μουσουλμάνους. Τι θέλετε, δηλαδή, να δώσουν σαν εξήγηση για όλες αυτές τις τελευταίες επιθέσεις; Ότι υπάρχει ένα κακό πνεύμα που μπήκε και κατέλαβε το σώμα ενός διαταραγμένου, τον όπλισε σαν αστακό και τον έστειλε να σκοτώσει κόσμο σε ένα μπαρ στο Ορλάντο; Μετά πέταξε σαν μαύρη σκιά και μπήκε σε έναν μισότρελο στην Αγγλία και τον έβαλε να σκοτώσει την φωτεινή βουλευτίνα της περιφέρειάς του, που θα ήταν εμπόδιο στα σκοτεινά τους σχέδια; Κατόπιν κατέλαβε το σώμα ενός περιθωριακού στη Νίκαια της Γαλλίας και τον έβαλε να οδηγήσει το βαν του πάνω στο εορτάζον πλήθος στην προκυμαία;

– Χαμογέλασε, ένωσε τα δύο του χέρια του στις άκρες των δακτύλων, κάνοντας μια σφαίρα με τις παλάμες του – το κάνει συχνά σαν ελιτίστικη χειρονομία – και βυθίστηκε πίσω στην πολυθρόνα του, λέγοντάς μου: Μπορεί να σας φανεί περίεργο, αλλά θεωρώ την ερμηνεία που μόλις δώσατε πιο ρεαλιστική από το γελοίο κυνήγι τζιχαντιστών.
Προσπάθησα να διαμαρτυρηθώ, αλλά με έκοψε.
– Παρακαλώ, παρακαλώ! παρατηρήστε κάποια πράγματα:
Πρώτον: το μοτίβο της δημιουργίας εχθρών και της δαιμονοποίησης τους, παραμένει το ίδιο αιώνες τώρα και μάλιστα με εντελώς ενιαία χαρακτηριστικά. Το κυνήγι των μαγισσών το μεσαίωνα και η Ιερά Εξέταση, η μετατροπή των Εβραίων σε αποδιοπομπαίους τράγους από τον 15ο αιώνα μέχρι το ολοκαύτωμα των Ναζί, το κυνήγι κομμουνιστών – διαβόλων την εποχή του Μακαρθισμού, κατόπιν ανταρτών – τρομοκρατών και τώρα τζιχαντιστών. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να παρατηρήσει κάποιος αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο! Elementary, my dear Watson!
– Ναι, τώρα που το λέτε…… μπορώ να το δω, αγαπητέ Sherlock, συνέχισα τον αστεϊσμό.
Ωστόσο, κάτι δεν μου κολλάει… Εννοώ ότι είναι δεδομένο ότι το Ισλάμ είναι μια επιθετική θρησκεία, είναι εξοργιστικός ο τρόπος που αντιμετωπίζει τις γυναίκες, τα παιδιά, την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα…
– Μα, φυσικά! Εδώ και 14 αιώνες το κάνει. Γιατί σήμερα έγινε τόσο επικίνδυνο;
– Εμ………

– Ακούστε, όταν ζεις κάτι, είναι δύσκολο να διακρίνεις καθαρά τα πράγματα.
Νομίζετε ότι οι χωρικοί που κυνηγούσαν μάγισσες το μεσαίωνα καταλάβαιναν τις αποτρόπαιες πράξεις τους; Για τα δεδομένα τους, οι γυναίκες που κατηγορήθηκαν για μάγισσες ήταν πραγματικά επικίνδυνες. Ήταν ελεύθερες! δεν δέχονταν να υποκύψουν σε μια θρησκεία που τις ήθελε υποτακτικές, δούλες των συζύγων τους. Αυτό στο οποίο αντιστέκονταν ήταν χειρότερο από τη σημερινή μπούργκα… Πραγματικός μπελάς για την παπική εκκλησία η στάση τους! Οπότε οι πυρές της Ιεράς Εξέτασης και για αυτές και για άλλους εξίσου επικίνδυνους – και παρεμπιπτόντως και πολλούς άσχετους ως παράπλευρη απώλεια, ήταν η λύση…. Ο πάπας ήταν αλάθητος και ο φόβος κυβερνούσε.

– Το δέχομαι! είπα χωρίς δισταγμό. Επίσης, καταλαβαίνω ότι σημαντικό στοιχείο της συνταγής είναι το να μετατρέπεις σε συνένοχο τον διπλανό άνθρωπο, τον γείτονα, ακόμα και τον συγγενή. Όλη η κοινωνία μετατρέπεται σε διώκτη, εμπλέκεται, συμμετέχει, παίρνει στους ώμους της το άγος. Όπως γίνεται με τους πρόσφυγες σήμερα. Όπως έγινε και με τους Εβραίους.

– Ναι, οι Εβραίοι… είπε, σαν να σκεφτόταν πολλά ταυτόχρονα…
Οι Εβραίοι ήταν όντως κάτοχοι χρήματος που το δάνειζαν σε Ευρωπαίους εμπόρους για να στήσουν τις δουλειές τους. Όταν ζητούσαν πίσω τα χρήματά τους με τόκο, οι ίδιοι έλεγαν ότι αμείβονται για το ρίσκο που ανέλαβαν δανείζοντας μια επισφαλή επιχείρηση, ενώ οι έμποροι θεωρούσαν ότι τους πίνουν το αίμα, ότι θρέφονται με τους κόπους τους. Καμώνονταν πως ξεχνούσαν το γεγονός ότι τα χρήματα τα θέλανε όταν τα έπαιρναν, για να κάνουν εμπόριο, αλλά τους εμπόδιζε η χριστιανική εκκλησία που θεωρούσε αμαρτία το να δανείζεις χρήματα. Έτσι, – άκρως υποκριτικά – άφηναν την «βρωμοδουλειά» στους «άπιστους και αμαρτωλούς» εβραίους. Τους εχθρεύονταν, αλλά αυτοί οι ίδιοι τους ανέδειξαν σε μέγιστους τραπεζίτες!
Μην κοιτάτε που σήμερα, ενώ οι τράπεζες δανείζουν με χειρότερους όρους από τον Σάϋλοκ – καθώς ζητάνε πολύ περισσότερα από μια λίβρα κρέας του δανειζόμενου – κανείς δεν αντιδρά και όλοι το θεωρούν φυσιολογικό…. Αυτό που, επί της ουσίας, προσπάθησαν να προβάλλουν ως δικαιολογία για τα κρεματόρια του ολοκαυτώματος..

– Ω! με εκπλήσσετε! Παρά την αριστοκρατική καταγωγή σας, σας βλέπω πολύ επιρρεπή στην κομμουνιστική αντίληψη…. Είπα, πειράζοντάς τον!
– Χα, χα! Προς Θεού! Πώς θα ήταν ποτέ δυνατόν! απάντησε, σαν να έφυγε η μαύρη σκιά από την σκέψη του και να έγινε και πάλι ευδιάθετος.
Εξ άλλου δεν είμαι υλιστής, ούτε βέβαια, θεωρώ πως είμαστε όλοι ίσοι…. Κάποια στιγμή θα κατανοήσετε ότι η λογική του «είμαστε όλοι ίσοι», ισοδυναμεί με αποφυγή της ανάληψης ευθυνών από τους πιο εξελιγμένους… τέλος πάντων…
Δείτε, αυτό που μόλις κάνατε, ήταν η ουσία του Μακαρθισμού!
Όποιος έλεγε μια αυταπόδεικτη αλήθεια – εντελώς ανεξάρτητη από ιδεολογικές τοποθετήσεις – αμέσως κατηγορείτο για κομμουνιστής – ήτοι διάβολος – αντικοινωνικό στοιχείο!
Όταν ορίζεις κάποιον σαν διάβολο, είναι πολύ εύκολο να ορίσεις τον εαυτό σου σαν πιστό στον Θεό, σαν υπηρέτη του καλού. Κανείς δεν καταλαβαίνει πόσο «διαβολικά» κινείσαι….. και πόσοι αθώοι άνθρωποι καταδικάζονται, χωρίς να έχουν καμία σχέση με τις κατηγορίες.
Κυρίως, όμως, κανείς δεν βλέπει αυτό που κρύβεις!

Βυθίστηκα για λίγο σε σκοτεινές σκέψεις, αδειάζοντας το ποτήρι μου με το εξαίσιο single malt.
– Αν καταλαβαίνω καλά, λέτε ότι με το Ισλάμ επαναλαμβάνεται ένα παλιό μοτίβο δημιουργίας και δαιμονοποίησης αντιπάλου. Οξύνουν υπαρκτές αντιθέσεις και δημιουργούν ένα καθεστώς φόβου και σύγχισης για να κρύψουν το παιχνίδι με το εμπόριο όπλων, την αρπαγή του πετρελαίου και τις γεωπολιτικές συγκρούσεις, ενώ ταυτόχρονα επιβάλλουν όλο και μεγαλύτερο έλεγχο…..
– Ένα δαχτυλάκι ακόμα; Προφανώς ρητορική η ερώτησή του, καθώς συμπλήρωσε στα ποτήρια, χωρίς να περιμένει απάντηση. Σήκωσε το δικό του προς το φως λικνίζοντάς το αργά και είπε: Φίλε μου, μοιράζομαι μαζί σας με χαρά αυτό το εξαίσιο απόσταγμα – παλιά οικογενειακή συνταγή – καθώς εκτιμώ την σκέψη και το ήθος σας. Είμαι, λοιπόν, σίγουρος ότι μπορείτε να πάτε πέρα από αυτό. Όσα μου λέτε δεν είναι κρυμμένα, έχει γεμίσει το διαδίκτυο από τέτοιες μπαρουφο -αναλύσεις. Είναι το φανερό τρυκ του ταχυδακτυλουργού για να ξεγελάσει τους θεατές, ενώ ακριβώς μπροστά στα μάτια τους, χωρίς κανένας να το προσέξει- αφού αποσπάστηκε η προσοχή του- έχει στηθεί το πραγματικό κόλπο.
– Το οποίο είναι;
– Ω! το σημαντικό είναι να το διακρίνετε μόνος σας! Για κάντε μία προσπάθεια! Προσπαθήστε να μαντέψετε έστω….

Σκέφτηκα κάμποση ώρα και τελικά είπα:
– Η υπερσυγκέντρωση χρήματος στα χέρια ελάχιστων.
Λιγότερο από το 1% του πληθυσμού έχει στα χέρια του περισσότερο πλούτο από όσο έχει το υπόλοιπο 99% του κόσμου. Είναι καιρός που έχει τεθεί το ζήτημα, αλλά δεν βλέπω να του δίνει κανείς την πρέπουσα σημασία.
Έκανε μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας.
– Όχι και τόσο επιτυχημένη μαντεψιά! είπε…, αλλά ας το δεχτώ σαν μια πρώτη προσπάθεια, ως κίνηση καλής θέλησης…. Ξέρετε, δεν είναι η ουσία εκεί. Αυτό το έχουν ξεκινήσει κάποιοι πανεπιστημιακοί για να κάνουν καριέρα κατηγορώντας τον νεοφιλελευθερισμό. Αλλού είναι το θέμα, πιο εσωτερικά…

– Μα, με συγχωρείτε, είπα για να ξεπεράσω τη δυσαρέσκειά του, δεν είναι κακό να κάνουν καριέρα αποκαλύπτοντας αλήθειες….
– Ναι, ναι, όπως το λέτε: ΑΝ αποκαλύπτουν κάτι! Αυτό δεν αποκαλύπτει και πολλά, παρά τον εντυπωσιασμό… Προτείνω να απελευθερώσετε τη σκέψη σας από την πολιτική. Σας μπερδεύει, επιτείνει την σύγχιση….
Μετά από μια έντονη παύση είπε σχεδόν κουρασμένα: Μια και σας απασχολεί τόσο, να σας πω ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερο από το 1%… κάπου 200 χιλιάδες άνθρωποι κατέχουν τον μισό πλούτο του πλανήτη και λιγότεροι από τρεις χιλιάδες κατέχουν μια αμύθητη περιουσία, σχεδόν το ένα τρίτο του παγκόσμιου πλούτου.
Είναι ένα θέμα το ότι ποτέ στο παρελθόν δεν έχει συγκεντρωθεί τόσο πολύ χρήμα στα χέρια τόσο λίγων… αλλά όχι το κρισιμότερο…..

Συνέχισε συγκεντρωμένος σαν να μην ήμουν στο χώρο, σαν να μονολογούσε, σαν να τον απασχολούσε κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που συζητούσαμε:
– Ο κόσμος αλλάζει. Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να γίνει ένα μεγάλο βήμα μπροστά. Αυτό που αναφέρατε είναι ένα από τα εμπόδια. Το χρήμα έχει βαρύτητα, είναι όπως στην φυσική που η μεγάλη συγκέντρωση μάζας δημιουργεί μια δύναμη βαρύτητας που έλκει τα πάντα προς το κέντρο της. Αν συγκεντρωθεί υπερβολικά μεγάλη μάζα σε ένα μικρό χώρο η δύναμη γίνεται τόσο έντονη που δημιουργεί μια μαύρη τρύπα.
– Καταπληκτική παρομοίωση, είπα σαστισμένος, αλλά και για να θυμίσω την παρουσία μου. Περιγράφει πολύ παραστατικά τον κίνδυνο.
– Φοβάστε και ανησυχείτε υπερβολικά, μου αντέτεινε ήπια. Προσπαθώ να σας ησυχάσω και να σας διαβεβαιώσω ότι το μέλλον σας είναι στα χέρια σας περισσότερο από όσο πιστεύετε.
Για να απομακρύνω τον φόβο σας, σας ζήτησα να παρατηρήσετε κάποια πράγματα. Το πρώτο από αυτά είναι το επαναλαμβανόμενο κυνήγι μαγισσών. Κατανοήσατε ότι κάτι κρύβεται πίσω του, χωρίς να κάνετε, βέβαια μία πολύ ακριβή πρόβλεψη, αν και όχι εντελώς άστοχη….. και αμέσως μιλάτε για κίνδυνο.
Δεν έχουμε καν αναφέρει το δεύτερο και το τρίτο από όσα θέλω να παρατηρήσετε.
Σηκώθηκε και πήγε στο μεγάλο παράθυρο που βλέπει στον κήπο. Το άνοιξε και μπήκε στο δωμάτιο η νυχτερινή δροσιά, μαζί με ανεπαίσθητα αρώματα δέντρων και λουλουδιών.

– Έχετε δίκιο, απάντησα ανακουφισμένος από τα λόγια του και από το φρέσκο αεράκι. Ανυπομονώ να πάμε παρακάτω….
– Α! όχι, όχι. Για να πάμε παρακάτω πρέπει πρώτα να απαντήσετε στην ερώτησή μου!
– Ποια ερώτηση; Είπα ανυπόμονος.
– Μα, σας είπα: θεωρείτε ότι το Aleister Crowley είναι όνομα ήρωα του Game of Thrones;

(συνεχίζεται)