Διαβάστε εδώ τα προηγούμενα:
(Part I)
(Part II)

-Εντάξει, λοιπόν! Σαφώς και δεν έχει σχέση ο Aleister Crowley με το Game of Thrones! Γνωρίζω ποιος ήταν ο Aleister Crowley!

-Είστε σίγουρος;

Δεν κατάλαβα αν το ύφος του ήταν διερευνητικό ή ειρωνικό.Όμως, την ίδια στιγμή συνειδητοποίησα ότι η συνέχεια της συζήτησης ήταν στα χέρια μου. Είχα την εκλογή να παρεξηγήσω το ύφος του και να απαντήσω επιθετικά ή να δείξω καλή θέληση και να συνεχίσω την συζήτηση ομαλά. Αυτό συμβαίνει πάντα στη ζωή. Η εκλογή είναι δική μας, δεν εξαρτάται από τη διάθεση του άλλου. Μπορούμε ακόμα και να αντιστρέψουμε τη διάθεση του άλλου, ανάλογα με την δική μας στάση, με την δική μας θέληση. Θέληση, Θέλημα….. η αποκρυφιστική εταιρία που ίδρυσε ο Crowley… Η θέληση που διαμορφώνει τις καταστάσεις στον κόσμο γύρω μας. Πήρε μια σημαντική αλήθεια και την διαστρέβλωσε, την έκανε εξάμβλωμα.

-Αντιλαμβάνομαι γιατί ρωτάτε, είπα θετικά. Για ελάχιστους είναι διάσημος αποκρυφιστής και καλλιτέχνης και για τους περισσότερους διαβόητος μαύρος μάγος, πράκτορας και τσαρλατάνος με μεγάλη επιρροή. Δεν καταλαβαίνω, όμως, ποια είναι η σχέση με όσα συμβαίνουν σήμερα, με όσα συζητάμε. Πώς ακριβώς θα με βοηθήσει αυτή η γνώση να καταλάβω τι κρύβεται πίσω από τα γεγονότα;
-Παρατηρήσατε ότι κάποιοι χαλκεύουν τις αλυσίδες που κρατάνε τον κόσμο σκλαβωμένο. Κάποιοι, όπως είπατε, προγραμμάτισαν τα πράγματα. Κάποιοι συντηρούν το χάος και την σύγχιση, ώστε να κρύβουν την πραγματικότητα.

-Μην μου πείτε ότι πιστεύετε ότι…. Πήγα να τον διακόψω, αλλά συνέχισε με ένα καθησυχαστικό νεύμα.
-Μην βιάζεστε έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, the night is still young, είπε με κέφι. Ο Crowley είναι σύμφυτος με το χάος, οι πληροφορίες για αυτόν είναι συγκεχυμένες… Αλήθεια, τι γνωρίζετε για την σχέση του με το Ναζιστικό κόμμα και τον Χίτλερ;
-Λίγα πράγματα, απάντησα απρόθυμα. Το τάγμα της Χρυσής Αυγής και η σχέση του με την Εταιρία της Θούλης, έχουν περάσει στο χώρο της μυθοπλασίας – παρατήρησα, κοιτώντας το ρολόι μου – διάσπαρτες αναφορές υπάρχουν παντού…
-Ανησυχείτε για την ώρα; Με ρώτησε διακριτικά.
-Α! όχι, όχι, είπα. Κάθε άλλο! Απλά έλεγξα πόσο χρόνο μας πήρε για να επιβεβαιώσουμε το νόμο του Godwin.
-Δεν τον γνωρίζω, απάντησε με την αφοπλιστική ειλικρίνεια που έχουν οι πραγματικά φτασμένοι άνθρωποι, αυτοί που έχουν εμπιστοσύνη στις γνώσεις και τον εαυτό τους και γι’ αυτό δεν διστάζουν να πουν «δεν ξέρω».
-Αφορά κυρίως διαδικτυακές συνομιλίες, αλλά νομίζω ότι έχει γενική αξία. Ο Godwin παρατήρησε ότι όσο τραβάει σε μάκρος μια συζήτηση είναι σίγουρο ότι θα φτάσει σε μία σύγκριση με τους ναζί και τον Χίτλερ. Και αυτό ανεξαρτήτως του θέματος της συζήτησης.

-Πολύ ενδιαφέρον, είπε, μετά από μικρή σκέψη. Θυμίζει το «Reductio ad Hitlerum» που διατύπωσε ο Leo Strauss το 1951, αναφερόμενος στην χιουμοριστική – πλην όμως επιθετική – παρατήρηση που κάνει κάποιος συγκρίνοντας τις απόψεις του συνομιλητή του με εκείνες του Χίτλερ και των ναζί.
-Είναι η σειρά μου να πω πως δεν το ξέρω, έκανα χαμογελώντας. Δεν είναι, λοιπόν, μόνο σημερινή η τάση του κόσμου να γυρνάει πίσω στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ξανά και ξανά…
-Όχι, πάντα το έκανε. Μάλιστα, αυτό είναι το δεύτερο θέμα που ήθελα να παρατηρήσετε μετά το κυνήγι των μαγισσών, με το οποίο ξεκινήσαμε τη συζήτηση.
-Ναι, βέβαια, είπα. Αυτό μπορώ εύκολα να το δω! Ο παγκόσμιος πόλεμος ήταν ένα συγκλονιστικό γεγονός, κάθε άλλο παρά ξεπερασμένο. Εκτός της βαρβαρότητας στο υλικό πεδίο, ήταν και μια σφοδρή σύγκρουση στο ιδεολογικό επίπεδο.
-Σωστά! Αλλά δεν είναι μόνο αυτός ο λόγος, φίλτατε!
Βλέπετε, οι άνθρωποι διαισθάνονται ότι τους λένε ψέματα και ψάχνουν επίμονα την αλήθεια, όπως μπορούν. Ίσως όχι πάντα επιτυχημένα, αλλά προσπαθούν να ανακαλύψουν αυτό που τους κρύβουν…
-Ψέματα; Τι εννοείτε; Ομολογώ ότι με κέντρισε. Η συζήτηση για τους ναζί μου φαινόταν άσχετη και βαρετή, αλλά τώρα η περιέργειά μου ζωήρευε.
-Μα, νομίζω, ότι αν ένας λογικός άνθρωπος καθίσει να εξετάσει ψύχραιμα όλη την αφήγηση που έχουν ξεδιπλώσει οι νικητές του πολέμου, θα καταλάβει αμέσως ότι πρόκειται για παραμύθι. Ορίστε, κάντε το σαν άσκηση μόνος σας: ποια είναι η κυρίαρχη αφήγηση για τα αίτια του πολέμου και την πορεία του μέχρι την συντριβή του άξονα;

-Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, η Γερμανική αυτοκρατορία γκρεμίστηκε και εγκαθιδρύθηκε η -διαβόητη κατά πολλούς – Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Ο λαός στη Γερμανία δυστυχούσε, αλλά κατάντησε να πεινάει μετά το κραχ του ’29, πράγμα που ανέβασε τον Χίτλερ, ο οποίος μίλησε στα επιθετικά του ένστικτα, τον παραπλάνησε και τον παρέσυρε στα παρανοϊκά του οράματα και αιματοκύλισε τον κόσμο με την πανίσχυρη και πειθαρχημένη πολεμική μηχανή του, την οποία με πολύ αγώνα και βαριές θυσίες νίκησαν οι σύμμαχοι.
Με κοίταξε για λίγη ώρα σιωπηλός, γέρνοντας το κεφάλι του στο πλάι, όπως κάνουν οι σκύλοι όταν προσπαθούν να μας καταλάβουν ή να μας επιπλήξουν…

-Καλέ μου φίλε, είπε τελικά, ακούτε τον εαυτό σας; Τα λογικά κενά είναι τεράστια στη συγκεκριμένη αφήγηση, που με ακρίβεια μου παραθέσατε.
Αντίθετα με την κυρίαρχη αντίληψη, η εποχή του μεσοπολέμου, ήταν συνέχεια της προηγούμενης άνθισης της επιστήμης, της τέχνης και της φιλοσοφίας. Το Μπάουχαους, οι πρόδρομοι της Avant-garde στις εικαστικές τέχνες και τη μουσική, το ξεπέρασμα της φόρμας, η αλλαγή ύφους στη λογοτεχνία, η πρόοδος της ψυχολογίας, η απελευθέρωση του μυαλού των ανθρώπων από προλήψεις και προκαταλήψεις αιώνων, το βίωμα της ελευθερίας στη δημιουργία και τη ζωή τις δεκαετίες του ’20 και του ’30 και η ανατροπή που έφερε η τότε επιστήμη της φυσικής στην αντίληψη που έχουμε για τον κόσμο, ήταν τόσο μπροστά που δεν έχουν ακόμα κατανοηθεί.
Μια περίοδος τρομακτικής ανάπτυξης της ανθρωπότητας εγκαινιαζόταν. Σε λιγότερο από 2 αιώνες από την βιομηχανική επανάσταση, πραγματοποιούνταν μια νέα επιστημονική και πολιτιστική επανάσταση που αν δεν την διέκοπτε βίαια ο παγκόσμιος πόλεμος, ο κόσμος σήμερα θα ήταν πολύ καλύτερος.

Τα μισά ονόματα επιστημόνων και καλλιτεχνών της περιόδου είναι Γερμανών. Το Βερολίνο ήταν η πιο «must» πρωτεύουσα της Ευρώπης μαζί με το Παρίσι. Δεν ισχυρίζομαι ότι τα πράγματα ήταν ιδανικά για τον λαό, αλλά σε καμία περίπτωση ο πόλεμος δεν ήλθε σαν συνέπεια μιας μακράς κρίσης αρχών και αξιών (σαν αυτή που περνάμε σήμερα).
Αντίθετα ο πόλεμος ήλθε να ανακόψει μια τρομακτική πρόοδο που ξεκινούσε. Δεν αρκεί η οικονομική κρίση, ούτε ένας παρανοϊκός, για να ανακόψει αυτή την επίτευξη. Πρέπει να υπάρξει οργανωμένο σχέδιο…

Ναι, στις αρχές του ΄30 που οι Αμερικανοί απέσυραν την οικονομική βοήθεια για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του δικού τους κραχ, οι Βερολινέζοι πείνασαν. Ποιος, όμως, λέει ότι οι πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι τείνουν αυτόματα στον φασισμό και πολύ φυσικά καταντάνε να πιστεύουν -ακριβώς στα χρόνια της θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής –ότι ζούμε στο εσωτερικό μιας κοίλης γης και αυτά εκεί πάνω δεν είναι άστρα, αλλά αέρια του εσωτερικού της γης που λαμπυρίζουν;

Αν αφήσω μια πέτρα ελεύθερη, θα πέσει στη γη. Είναι φυσικός νόμος. Οι άνθρωποι όμως, λειτουργούν αλλιώς. Το προς τα πού θα κινηθεί μια κοινωνία είναι αποτέλεσμα σύνθετων παραγόντων που επιδρούν πάνω της, δεν υπάρχει νομοτέλεια. Κάποιοι κατηύθυναν τα πράγματα προς τα εκεί, όπως κάνουν και τώρα. Και επιτέλους, πού βρήκε μέσα στην εξαθλιωμένη χώρα ο Χίτλερ τα λεφτά για να φτιάξει την σιδηρόφρακτη πολεμική μηχανή του; Όσο προετοιμαζόταν για πόλεμο σε μια υπό επιτήρηση χώρα, γιατί κανείς δεν ενήργησε να τον ανακόψει, γιατί κανείς δεν προετοιμάστηκε να τον αντιμετωπίσει;

Τον κοίταγα αποσβολωμένος.
Έχει την τέχνη με μία φράση του να γκρεμίζει δοξασίες που δυναστεύουν τη σκέψη μου χρόνια ολόκληρα.

-Ο υπερβολικός τονισμός της παράνοιας του Χίτλερ και της καλής οργάνωσης και αποτελεσματικότητας του στρατού του, βολεύει για να καλύψουν οι σύμμαχοι την αδιαφορία, τους τυχοδιωκτισμούς και τα λάθη τους. Όσο ανέβαζε την επιθετικότητά του, έκαναν τα στραβά μάτια γιατί υπολόγιζαν ότι θα χτυπήσει τους ανταγωνιστές τους. Εφ’ όσον είχε ήδη προσαρτήσει γειτονικά εδάφη, καμώνονταν ότι δεν βλέπουν πρόβλημα και έτρεχαν να κάνουν μπίζνες μαζί του και να συνυπογράψουν σύμφωνα μη επίθεσης. Επίτηδες άφηναν τον κόσμο απροετοίμαστο για τα επερχόμενα, για να παίξουν τα γεωπολιτικά τους παιχνίδια και έστειλαν εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο. Είναι το ίδιο υπεύθυνοι για αυτό το αίμα.
Προσπαθούν να κρύψουν τις πομπές τους παρουσιάζοντας την Γερμανία του Χίτλερ σαν υπόδειγμα πειθαρχίας και δράσης. Δύσκολο να αντιμετωπιστεί! Τι μου λέτε; Δεν καταλαβαίνετε ότι αυτοί που έστειλαν τις μεραρχίες τους να επιτεθούν στη Ρωσία χωρίς επαρκή εξοπλισμό για να αντιμετωπίσουν το ρωσικό χειμώνα, επειδή πίστευαν ότι οι «λεγεώνες του πυρός» θα λιώσουν τον πάγο, δεν μπορεί να ήταν και τόσο στα καλά τους; ή … κάτι άλλο… όπως θα δείτε….

Η Γερμανία του Χίτλερ ήταν πολύ πιο χαοτική και πρόχειρη απ’ ό,τι έχει παρουσιαστεί. Μπορούσε με συγκρότηση και θέληση να χτυπηθεί καίρια. Ο πόλεμος μπορούσε να αποτραπεί! Και ακόμα και όταν ξεκίνησε, μπορούσε να σταματήσει νωρίτερα!
Αν κατανοηθεί αυτό, αλλάζει εντελώς η άποψή μας και για την ιστορία και για το σήμερα…

Είναι από τις λίγες φορές που τον είδα να έχει ένταση. Σαν το αισθάνθηκε, ηρέμισε τον εαυτό του και είπε ήσυχα: Η νύχτα θα είναι μακρά, επιτρέψτε μου να πάω να φέρω κάτι να τσιμπήσουμε.

Καθώς πήγε προς την κουζίνα του σπιτιού, στο μυαλό μου σχηματίστηκαν αναλογίες με το σήμερα.
Έχει δίκιο, σκέφτηκα. Ο Χίτλερ για ένα μεγάλο διάστημα είχε την ανοχή των «συμμάχων» γιατί οι μεν προσδοκούσαν ότι θα διαλύσει τους κομμουνιστές και οι δε ότι θα καταστρέψει την Αγγλία. Άφησαν το αυγό του φιδιού να εκκολαφθεί – μην πω ότι το επώασαν κιόλας – και μετά δεν μπορούσαν να μαζέψουν την κατάσταση. Ακόμα και τότε όμως, οι μπίζνες συνεχίστηκαν. Οικονομικές αυτοκρατορίες χτίστηκαν πάνω στο θάνατο και την δυστυχία.
Απλά το σημερινό μου φαίνεται μικρογραφία, κακή απομίμηση αυτής της απληστίας. Εξίσου τραγικό, βέβαια, αλλά το τότε, είναι πολύ πιο μαύρο. Ένα παγερό σκοτάδι πλακώνει την καρδιά μου όταν το σκέφτομαι. Υπάρχει κάτι πολύ κακό….

Το «κάτι να τσιμπήσουμε» ήταν ένα πλατώ με εκλεκτά τυριά και ένα τσαμπί σταφύλια στο κέντρο, ένα καλαθάκι με διάφορα είδη ψωμιού και μια φαρδιά καράφα με κόκκινο κρασί.
-Το μόνο που μπορώ να αναγνωρίσω είναι η παρμεζάνα σε ακανόνιστα κομμάτια που από το χρώμα της φαίνεται εκλεκτή και καλά παλαιωμένη, είπα. Τα άλλα μου φαίνονται σαν κάποιο είδος brie…
Χαμογέλασε αυτάρεσκα και μου εξήγησε καθώς γέμιζε τελετουργικά τα ποτήρια:
-Το κρασί μου το έστειλε ένας φίλος οινοποιός από την Βόρεια Ελλάδα, είναι μια φροντισμένη – έτσι μου είπε – οινοποίηση ξινόμαυρου. Το μετάγγισα, λοιπόν, στην καράφα για να πάρει τον αέρα του. Οι έντονες τανίνες αυτού του κρασιού δεν ταιριάζουν με το brie, δεν έχουμε ένα καμπερνέ…. Έφερα λοιπόν, carre del’ est, coulommiers και livarot, είπε δείχνοντάς μου τα τυριά, που ομολογώ ότι δεν συγκράτησα ποιό είναι ποιό. Θυμάμαι μόνο πόσο εξαιρετικά ήταν…
Όση ώρα παίδευε το κρασί του για να τεστάρει τη γεύση και τα αρώματά του, εγώ, που δεν έχω τόσο εκπαιδευμένο ουρανίσκο ήπια μια – δυο γερές γουλιές, που ήταν σπάνια εμπειρία. Το καλό κρασί το νοιώθω καθώς κατεβαίνει, να απελευθερώνει θαρρείς το πνεύμα του. Μια ευφορία κυλάει στις φλέβες μου, την ίδια στιγμή που το μυαλό μου χαλαρώνει και απολαμβάνει.
-Εξαιρετικό, είπα. Η οινοποίηση είναι αλχημεία!
-Πράγματι, σχολίασε. Είναι πολλά υποσχόμενο κρασί. Αν παλαιώσει λίγο ο αμπελώνας και ωριμάσει μαζί του ο αλχημιστής φίλος μου, θα φτιάξει κάτι πολύ καλό….

-Με όσα μου είπατε καταλαβαίνω ότι με οδηγείτε να δω και το σήμερα με άλλο μάτι. Επανέφερα το θέμα της συζήτησης. Παρ όλα αυτά η παράνοια του Χίτλερ παραμένει ασύγκριτη και τρομακτική.
Χαμογέλασε αινιγματικά και μου είπε:
-Ξέρετε, η τρέλα είναι το θέμα που όλοι προβάλλουν και αποκρύπτουν ένα άλλο βασικό πρόβλημα: Τεχνικά μιλώντας, ο Χίτλερ ήταν τζάνκι.
Αυτή η δήλωσε με «έστειλε».
-Πώς; Είπα με έκδηλη έκπληξη. Τζάνκι;
-Ναι, πώς το λέτε εσείς οι νεότεροι; Εθισμένος, ναρκομανής …. Junkie.
Και το ίδιο ισχύει για όλους τους αξιωματικούς των επίλεκτων μονάδων και τα τάγματα των Ες Ες.
-Μα… μα… είπα σαν χαμένος. Το ναζιστικό κόμμα θεωρούσε τα ναρκωτικά παρακμή. Ο Χίτλερ παρουσιαζόταν σαν φανατικός με την καθαρότητα σε κάθε επίπεδο, δεν κάπνιζε, δεν έπινε αλκοόλ, ήταν αυστηρά χορτοφάγος, μέχρι το αν έκανε έρωτα συζητιέται.

-Α! Α, αγαπητέ μου, σας έχω προετοιμάσει! Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Δείτε το πολύ απλά, οποιοδήποτε δόγμα μπορεί να βρει εύσχημους τρόπους να εισάγει ένα ναρκωτικό στην πρακτική των πιστών του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ονομάστηκε «ενισχυτικό της αυτοπεποίθησης», «βελτιωτικό της απόδοσης» των εκλεκτών της Αρίας φυλής. Οι φαντάροι, βέβαια, το έλεγαν «stuka tabletten» εκφράζοντας πολύ παραστατικά την δράση του….
Τον κοίταζα ερωτηματικά, οπότε μου διευκρίνισε: Αναφέρομαι στο Pervitin, που κατασκεύαζε από το 1937 η φαρμακοβιομηχανία Temmler σε ταμπλέτες των 35mg και ήταν μεθυλαμφεταμίνη, που σήμερα είναι γνωστή ως…
-… crystal meth, είπα έκπληκτος. Ένα από τα χειρότερα ναρκωτικά….
-Μάλιστα, ακριβώς! Συμπλήρωσε, κάνοντας μια μικρή παύση σαν να σταχυολογούσε ένα πλήθος πληροφοριών και προσπαθούσε να δει από πού θα πιάσει το νήμα….
Συμπλήρωσε κρασί στα ποτήρια και βυθίστηκε στην πολυθρόνα του με το ποτήρι στο χέρι.
-Καλώς, είπε. Ας βάλουμε για λίγο στην άκρη το πώς έφτασε το κόμμα του Χίτλερ στην υιοθέτηση των συγκεκριμένων αποκρυφιστικών απόψεων – πολύ σημαντικό, θα επανέλθουμε – και ας δούμε το διαφωτιστικό για τις λεπτομέρειες θέμα των ναρκωτικών.

Η υπόθεση της δημιουργίας υπερανθρώπων, η ανωτερότητα της Άριας φυλής, δέχτηκε ένα ηχηρό χαστούκι στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Η αμερικανική ολυμπιακή ομάδα χρησιμοποιούσε σαν δυναμωτικό το Benzedrine που ήταν αμφεταμίνη.
-Συγνώμη; είπα…
-Μην ταράζεστε, τότε δεν υπήρχαν απαγορεύσεις. Άλλωστε, μην απατάστε, όλη η ιστορία του πρωταθλητισμού έχει να κάνει με ντοπάρισμα, τίποτα το φυσιολογικό δεν υπάρχει… αλλά αυτό είναι μια άλλη υπόθεση.
Τότε ήταν που αποφασίστηκε ότι ακόμα και οι Άριοι υπεράνθρωποι θέλουν ντοπάρισμα… έτσι φτιάχτηκε το Pervitin. Από το 1939 άρχισε η χορήγησή του στους στρατιώτες για να μην φοβούνται και για να αυξηθούν οι αντοχές τους. Μάλιστα ο περίφημος “πόλεμος αστραπή” το Blitzkrieg, στηρίχτηκε στις «ικανότητες» αυτών των ντοπαρισμένων στρατιωτών.
Η εισβολή στη Γαλλία και η κατάληψή της μέσα σε μια εβδομάδα ήταν αποτέλεσμα και του μαγικού χαπιού, εκτός των ισχυρών κανονιών που έβαλλαν – ως καινοτομία – πάνω σε γραμμές τραίνου και των βαρειών τεθωρακισμένων. Οι Γάλλοι είχαν στήσει την άμυνά τους στη γραμμή Μαζινό, το πιο λογικό σημείο να δεχθούν επίθεση. Το γερμανικό πεζικό, όμως πέρασε τις Αρδέννες, μέσα από το Βελγικό έδαφος και τους χτύπησε στα νώτα. Για να περάσουν τόσο γρήγορα και αποτελεσματικά πεζικάριοι από αυτούς τους δύσβατους γεωλογικούς σχηματισμούς, έπρεπε να προχωράνε χωρίς να ξεκουράζονται και άυπνοι για τρείς μέρες. Πράγμα που εξασφάλισε το stuka tablet. Και αυτό το καθιέρωσε σαν στάνταρ εξοπλισμό των Γερμανών στρατιωτών.

-Εξαιρετικά, είπα… ένας στρατός ντοπαρισμένων ναρκομανών….. Ναι, πάντως, ακόμα κι έτσι ήταν ένας ισχυρός στρατός, τελικά.
-Χμμ! Δεν αντιλέγω, αλλά έχετε δει τις παρενέργειες της crystal meth; Παραισθήσεις, παράνοια, παραλήρημα, ψευδαισθήσεις….. – σαν περιγραφή του Χίτλερ δεν σας φαίνεται; … – σε βάθος χρόνου αυτός ο στρατός ήταν αδύνατο να διοικηθεί αποτελεσματικά. Αλλά και κοντοπρόθεσμα, οι στρατιώτες πρέπει να υπέφεραν από τόσο έντονο hangover, που για δυο μέρες μετά την επίθεση θα ήταν σαν περιφερόμενα ζόμπι. Πλήρως ευάλωτοι, αν κάποιος ήξερε πότε και πώς να χτυπήσει.

Όχι, όχι, δεν φτιάχνει ένα μυθικό στρατό η μεθυλαμφεταμίνη. Μετατρέπει τους ένοπλους σε ανάλγητα, ασυγκίνητα κτήνη, ικανά για κάθε είδους αποτρόπαια εγκλήματα, ψυχρά εκτελεστικά όργανα, αλλά όχι ανίκητο στρατό – τουλάχιστον όπως μας τον παρουσιάζουν.
-Αυτό εξηγεί πολλές από τις θηριωδίες που έκαναν…. πήγα να πω…
-Όχι , σας παρακαλώ, με διέκοψε έντονα. Μην προσπαθείτε να βρείτε δικαιολογίες όταν το ανθρώπινο κτήνος δείχνει το πρόσωπό του. Δεν φταίνε τα ναρκωτικά, ήταν απλός καταλύτης, διευκολυντής. Φταίει ο καθένας ξεχωριστά από αυτούς που διέπραξαν τα εγκλήματα. Όλοι έχουν συνείδηση και γι’ αυτό έχουν και ατομική – προσωπική ευθύνη, ανεξαρτήτως συνθηκών. Στοιχειωδώς αν άνοιγε την καρδιά του ο κάθε ασήμαντος φαντάρος και άφηνε ένα ψήγμα συμπόνιας ή αγάπης να φανεί, τα πράγματα δεν θα είχαν φθάσει εκεί…
-Ναι, έχετε δίκιο είπα. Βέβαια η πρακτική των ναρκωτικών σε στρατιώτες, προφανώς κρίθηκε επιτυχής, -χωρίς να δημοσιοποιηθεί – και γι’ αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
-Πολύ εύστοχη παρατήρηση! μου έδωσε τα εύσημα…. Και ένας από τους λόγους που η συγκεκριμένη αλήθεια κρύβεται κάτω από το χαλί, στην άκρη των ιστορικών πηγών για τον πόλεμο…

Βέβαια, στη ναζιστική Γερμανία, αυτή η πρακτική επεκτάθηκε και στον γενικότερο πληθυσμό. Έχετε ακουστά τις σοκολάτες Hildebrand; Ψάξτε στο διαδίκτυο, θα δείτε τη συσκευασία τους με τα εμβλήματα της Βέρμαχτ και των Waffen SS….. η διαφήμιση έλεγε ότι Scho-ka-Kola τρώνε οι στρατιώτες και γίνονται ήρωες και μπορεί κάθε Γερμανίδα να τις φάει και να τελειώσει τι δουλειές του σπιτιού ταχύτατα και αποτελεσματικά. Επισήμως είχε μόνο σοκολάτα και καφεΐνη από τους καρπούς κόλα (cola nut), ανεπισήμως….
-Μάλιστα, είπα. Αυτός, λοιπόν ήταν ο νέος άνθρωπος που έφτιαχναν, αυτός ήταν ο θαυμαστός νέος κόσμος τους….
-Χμμ, θα έλεγα ότι η ιδεολογία ήταν χειρότερο ναρκωτικό, αλλά θα έλθει η ώρα να την εξετάσουμε. Τώρα, απλά κάνω μια αναφορά για να καταλάβετε ότι όλα αυτά δεν υπάρχουν πουθενά στην κυρίαρχη αφήγηση για το τι συνέβη, ενώ είναι προφανές ότι είναι σημαντικά στοιχεία. Μάλιστα, δεν είναι κρυφά, υπάρχουν παντού δημοσιευμένα, αλλά σαν σκόρπια κομμάτια ενός παζλ, που αν δεν τα ενώσει κάποιος δεν μπορεί να δει την συνολική εικόνα.

-Περίεργο και ύποπτο, είπα.
-… και απολύτως εσκεμμένο, πρόσθεσε με σπουδή. Τέλος πάντων, τα πειράματα συνεχίστηκαν με την δημιουργία μιας τσίχλας κοκαΐνης για τα πληρώματα των μονοθέσιων υποβρυχίων που σχεδιάζονταν το ΄44 με σκοπό να είναι μικρά για να εισέλθουν από τις εκβολές του Τάμεση και να φτάσουν στην καρδιά του Λονδίνου. Ο μοναδικός οδηγός τους έπρεπε να μείνει ξύπνιος και σε υπηρεσιακή ετοιμότητα για καμμιά εβδομάδα….
-Ναι, είπα, ξύπνιος αλλά μαστουρωμένος και με τις παραισθήσεις του. Μάλλον δεν θα πετύχαινε η αποστολή…… Αυτά έπαιρνε και ο Χίτλερ;
-Δεν ξέρω πιο πριν, αλλά σίγουρα από το ΄41 που αρρώστησε έπαιρνε Eukodal ένα ξάδελφο της ηρωίνης. Μάλιστα, ο γιατρός του ο Morell, του έκανε αρκετές ενέσεις την ημέρα και επιπλέον πρωί και βράδυ πρόσθετε δόσεις κοκαΐνης υψηλής καθαρότητας.
Αρχές του ΄45 η συμμαχική αεροπορία βομβάρδισε τα εργοστάσια της φαρμακοβιομηχανίας Temmler. Μπορώ να υποθέσω ότι η άσχημη όψη και η κατάρρευση της υγείας του Χίτλερ, που ήταν φανερή σε όλους, δεν ήταν αρρώστια, αλλά στερητικό σύνδρομο.

-Απίστευτο, είπα. Τζάνκι, καλά το λέτε. Δεν το είχα ακούσει ποτέ..
Προφανώς, θα ήθελα να το συζητήσουμε πιο αναλυτικά. Επιπλέον νομίζω ότι είναι η σειρά μου να θέσω την ερώτηση.
-Παρακαλώ, ποια ερώτηση;
-Ποιο ρόλο παίζει σε όλα αυτά ο Aleister Crowley;

(συνεχίζεται)