Είμαι η Χαρά, είμαι ενήλικη, δε ζω πια με τους γονείς μου στο χωριό μου και δεν είμαι καλά.
Πάει ενάμισης χρόνος περίπου από τότε που άφησα τη ζεστή μου φωλίτσα γιατί τάχα μου ήθελα ανεξαρτησίες, ελευθερίες και τέτοια, όπως όλα τα παιδάκια εξάλλου. Το είχα δει Γουίλιαμ Γουάλας-Μπρέιβ-χαρτ και φώναζα «φρίντομ» με όλη τη δύναμη της φωνής μου και σε κάθε ευκαιρία. Όταν, όμως, όλο αυτό έγινε αληθινό, δεν έμοιαζαν όλα και τόσο ρόδινα.
Continue reading “Ζω Μόνη μου…by Joy”
Και ναι, η αλήθεια είναι πως δεν είχα ιδέα τι να σας γράψω σε αυτό το κείμενο. Δεν έχει γίνει και τίποτα συνταρακτικό ώστε να το ξορκίσουμε παρέα και έτσι αποφάσισα να γράψω αυτά που οι άλλοι θεωρούν παράξενα-και εγώ απολύτως νορμάλ- σε μένα.
SUPER RANDOM 
Recent Comments