Αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει ήδη, καλοί και κυρίως καλές μου, ήρθε η ώρα να το συνειδητοποιήσετε και να το αποδεχτείτε μια και για πάντα. Σε αυτόν τον κόσμο για να επιβιώσετε και για να θεωρείστε ισάξιες πρέπει να ακολουθείτε ΠΙΣΤΑ τον κανόνα των 65 κιλών.

Και μην είστε αχάριστες. Εσείς της κατηγορίας των 60-65 χαριστικά μπήκατε, από την καλή μας την ψυχούλα και θεωρείστε κι εσείς χοντρές, γι’ αυτό μη χαίρεστε και πολύ.
Έτσι που λέτε, λοιπόν, ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν σας συμβεί μην ξεπεράσετε ΠΟΤΕ τα 65 κιλά. Ρίχτε το στο κάπνισμα ή στα ναρκωτικά, προτιμότερο σίριουσλι, είναι πιο κουλ. Ρωτάτε γιατί όλα αυτά;

Γιατί πάντα στο σχολείο θα είστε η χοντρή και θα κυκλοφορούν όλα αυτά τα χαριτωμένα κι έξυπνα αστεία ότι τρώτε τα πάντα, γόμες, μολύβια, ανθρώπους και λοιπά. Χαχα, γέλιο Ζυγούλη από τις Επικίνδυνες Μαγειρικές. Γιατί σαν έφηβες, επειδή είστε καρακομπλεξάρες και υπερβολικά ευαίσθητες όλες αυτές οι καλοπροαίρετες χαριτωμενιές θα σας σημαδέψουν. Και κάθε φορά θα κοιτάζετε τον καθρέφτη και το θερμιδομετρητή με μίσος και δάκρυα. Γιατί όταν βγείτε στην αγορά εργασίας πάντα θα είστε η “χοντρή γραμματέας”, η “χοντρή διευθύντρια”, η “χοντρή δασκάλα”. Το “χοντρός” θα ταυτιστεί με το όνομά σας. Άσε που για ό,τι απαιτεί επαφή φέις του φέις με τον κόσμο δεν κάνετε, γιατί ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ, ΕΙΣΤΕ ΑΝΤΙΑΙΣΘΗΤΙΚΕΣ.

Και ρε φίλε, το πρόβλημά μου με τη λέξη “χοντρός” δεν είναι το νόημα. Κάποιοι άνθρωποι είναι αδύνατοι, κάποιοι είναι κανονικοί, κάποιοι είναι χοντροί. Οκέι. Αλλά το χοντρό, όπως είπα και πριν, πρέπει να τον συνοδεύει ο όρος για όλη του τη ζωή και με κάθε ευκαιρία. “Ήρθε ο χοντρός”, “Αυτή η χοντρή μωρέ”, “Άσε μας ρε χοντρέ”, “Καλά προτίμησε αυτή τη χοντρή από μένα;;;”. Ναι μωρή κομπλεξικιά, την προτίμησε. Τώρα εκτός από στερημένη από φαΐ, θα ‘σαι κι από σεξ.

Και μην ακούσω το ηλίθιο επιχείρημα περί υγείας, περί κακής διατροφής και περί μη φυσιολογικού για να μη σας ΠΕΡΙ-χύσω με λιωμένο χρυσό, όπως η Καλίσι τον αδερφό της. Γιατί, ας πούμε, είναι καλύτερο να τρως ένα μήλο κι ένα κριτσίνι την ημέρα ή είναι καλύτερο να κάνεις 2 πακέτα τσιγάρα. Κανείς δεν ασκεί μπούλινγκ, όμως, ή τουλάχιστον ΤΟΣΟ πολύ στους ανθρώπους που είναι 30 κιλά ή στους φανατικούς καπνιστές.
Παιδιά, είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα το ότι για να αγαπήσει ένας εύσωμος άνθρωπος το σώμα του -όποιος τα καταφέρει δηλαδή- χρειάζεται τόσο χρόνο. Μου φαίνεται τόσο όμορφο να βλέπω χοντρές γυναίκες να απολαμβάνουν το σώμα τους αλλά κάθε φορά, είναι σα να βλέπω πόσο δύσκολο τους ήταν να το καταφέρουν αυτό. Τις βλέπω έφηβες να μπαίνουν σε αποτυχημένες κι εξαντλητικές δίαιτες, να κλαίνε μπροστά από τον καθρέφτη, να μη φοράνε μίνι ή μπικίνι, ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΣΩΜΑ, ΦΙΛΕ. Κι η εφηβεία είναι ήδη πολύ δύσκολη περίοδος.

Κι αυτό ήταν η εξαίρεση. Πόσες γυναίκες ακόμα και στα 20, 30, 40 ή 50 τους ντρέπονται για το σώμα τους; Ντροπή. Απόγνωση. Μη αγάπη για τον εαυτό τους. Όχι, δεν είναι κομπλεξικές από μόνες τους. Εμείς τους το δημιουργούμε. Όλοι. Ο κανόνας των 65 κιλών. Η μανία μας για το “τέλειο μπιτς μπόντυ”, μπίτσιζ, που μόνοι μας το ορίσαμε τέλειο. Αντιαισθητικοί δεν είναι οι χοντροί, αντιαισθητική και σιχαμένη είναι η νοοτροπία μας που τους θέλει άσχημους και στο περιθώριο. Και ναι, άι νόου, όλοι έχουμε τα θέματά μας, αλλά αυτός ο ρατσισμός προς τους χοντρούς ανθρώπους και κυρίως τις γυναίκες είναι κάτι πιο συγκεκριμένο και σύνηθες.

Πόσο θα ‘θελα να πω αυτά που τόσοι έχουν πει. “Αγαπήστε το σώμα σας”, “Μην ντρέπεστε”, “Είστε όμορφες”. Τα εννοώ απόλυτα, αλλά ξέρω ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Το “χοντρός” έχει εδραιωθεί να συνδέεται με το “αντιαισθητικός” -συνειδητά κι ασυνείδητα- για κάποιο ηλίθιο λόγο. Πάντως, μπορώ να σας πω ότι το αγαπάω εγώ το σώμα σας και σας θεωρώ εγώ όμορφες. Ομορφιά είναι η ελευθερία κι η αυθεντικότητα, κανενα συγκεριμένο χαρακτηριστικό. Κι αν ακόμα δεν μπορείτε να νιώσετε όμορφες, ελπίζω τουλάχιστον, να καταλαβαίνετε ότι δεν είστε άσχημες εσείς, αλλά ο κόσμος. Και να του απαντάτε με κάθε ευκαιρία σε όλα τα άσχημά του και σε όλες τις χωρίς λόγο επιθέσεις του εναντίον του σώματος και της προσωπικότητάς σας.