Πανελλήνιες, που λέτε. Αυτή η μάστιγα…
Πλησιάζει πάλι ο καιρός για αυτό το τόσο σπουδάιο, τρομέρο και δημοφιλές γεγονός. Μέχρι και η Φαίη Σκορδά θα κάνει πως ενδιαφέρεται για σένα που ξεροσταλιάζεις ένα-δυό χρόνια τώρα πάνω από τα βιβλία. Που δεν ξέρει πόσο κάνει δυό και δυό αλλά θα ακούσει με φουλ υποκρισία πόσο δύσκολο ήταν το δέλτα ερώτημα του τετάρτου θέματος των μαθηματικών κατεύθυνσης. Μωρή δε θα δώσει κι ο Γιαννάκης σε λίγα χρόνια – γιατί σιγά μην καταργηθούν ποτέ- ΤΟΤΕ ΘΑ ΔΕΙΣ ΤΗ ΓΛΥΚΑ.
Αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει ήδη, καλοί και κυρίως καλές μου, ήρθε η ώρα να το συνειδητοποιήσετε και να το αποδεχτείτε μια και για πάντα. Σε αυτόν τον κόσμο για να επιβιώσετε και για να θεωρείστε ισάξιες πρέπει να ακολουθείτε ΠΙΣΤΑ τον κανόνα των 65 κιλών.
Ναι, ναι, ναι. Πολύ καλά καταλάβατε. Είναι το σίκουελ. Η γκρίνια και τα νεύρα δε σταματούν στα Χριστούγεννα κι οι απανταχού νευρικοί και γκρινιάρηδες θα μου κάνουν χάι-φάιβ ξανά για όσα ακολουθούν.
Είμαι η Χαρά, είμαι ενήλικη, δε ζω πια με τους γονείς μου στο χωριό μου και δεν είμαι καλά.
Πάει ενάμισης χρόνος περίπου από τότε που άφησα τη ζεστή μου φωλίτσα γιατί τάχα μου ήθελα ανεξαρτησίες, ελευθερίες και τέτοια, όπως όλα τα παιδάκια εξάλλου. Το είχα δει Γουίλιαμ Γουάλας-Μπρέιβ-χαρτ και φώναζα «φρίντομ» με όλη τη δύναμη της φωνής μου και σε κάθε ευκαιρία. Όταν, όμως, όλο αυτό έγινε αληθινό, δεν έμοιαζαν όλα και τόσο ρόδινα.
Continue reading “Ζω Μόνη μου…by Joy”
Έφτασε αυτή η περίοδος του χρόνου… που σαν στο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκηψ ο ουρανός σκοτεινιάζει ακόμα και τη μέρα, μαύροι καπνοί διαπερνούν τον ουρανό και επικρατεί κρύο, παγωνιά και θλίψη. Continue reading “ΟΧΙ ΠΑΛΙ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ!…by Joy”
Χριστούγεννα, οικογενειακά, διακοπούλες, φωτάκια παντού, άπειρο φαγητό και γλυκά, δε μοστ γουόντερφουλ τάιμ οφ δε γίαρ καιλοιπά και λοιπά…
Πφφφ! Οι απανταχού νευρικοί και γκρινιάρηδες θα με καταλάβουν όταν πω πως οι γιορτινές αυτές ημέρες προκαλούν άπειρους επιπλέον λόγους για νεύρα και για γκρίνια. Και πιστέψτε με, δε χρειαζόμασταν κι άλλους. Continue reading “Χριστούγενν-άσε μας κουκλίτσα μου!…by Joy”
Ως παιδί μεγαλωμένο στη μικρή πλην ξακουστή Νεάπολη Λασιθίου, μικρή σχέση είχα με κάθε Μέσο Μαζικής Μεταφοράς. Τα πάντα απείχαν απόσταση περίπου τριών νανοσεκόντ από το σπίτι μου. Μία στις τόσες έπαιρνα κάνα ΚΤΕΛ για αστικές εξορμήσεις σε λίγο μεγαλύτερα από το δικό μου χωριά.Το φύλαγε, λοιπόν, η μοίρα της μικρής χωριατοπούλας, μόλις ήρθε στην Αθήνα, να γνωρίσει κι από την καλή κι από την ανάποδη-βασικά μόνο ανάποδη έχει(?)- την …αθηναϊκή συγκοινωνία.
Σορτ βέρσιον: Την μισώ.
Όλα ξεκίνησαν, γλυκιά μου, όταν γεννήθηκες γυναίκα.
Από εκείνη τη στιγμή που αυτό το πεταμένο το σπερματοζωάριο δεν ήξερε να είναι «Υ» ήσουν καταδικασμένη.
Και μόλις γεννήθηκες, γεννήθηκε κι ο σταυρός που θα κουβαλάς στο Γολγοθά της υπέροχης κοινωνίας μας.
SUPER RANDOM 
Recent Comments